Wędrówka św. Teresy zmieniła postrzeganie relikwii, ponieważ marzyła ona, żeby po śmierci jej szczątki przemierzały wszystkie kontynenty, co się udało zrealizować od 1994 roku. Wiele katedr (głównie brytyjskich i amerykańskich) było przepełnionych, ponieważ każdy chciał się pomodlić przy jej trumnie. Jeszcze większe wrażenie na wszystkich zrobili Irlandczycy, ponieważ aż 3/4 tego 
kraju oddawało cześć relikwiom św. Teresy. Mimo że żyła bardzo krótko, to połączyła wyznawców wielu religii, ponieważ przed jej relikwiami klękali nie tylko katolicy, ale także muzułmanie, buddyści czy protestanci.
Oczywiście w ostatnich latach najpopularniejsze są relikwiarze Jana Pawła II, bowiem chyba nie sposób już zliczyć wszystkie przedmioty, których używał podczas aż 104 podróży zagranicznych, a także 94 na terenie Włoch.
Relikwie można podzielić na kilka rodzajów. Te pierwszego stopnia są częściami ciała świętego, a bywa również, że paznokciami czy włosami. Jeśli chodzi o relikwia drugiego stopnia, są to przedmioty codziennego użytku, którymi święty posługiwał się bardzo długo w trakcie swojego życia, a mowa tutaj m.in. o ubraniach, różańcach, medalikach, ale także o tych rzeczach, które odnaleziono przy zmarłym, kiedy dokonywano ekshumacji. Najbardziej znaną relikwią z tej grupy jest Całun Turyński. Natomiast relikwie trzeciego stopnia to przedmioty, których święty używał, ale nie odnoszą się do kultu religijnego.
Warto w tym momencie także przypomnieć, że prawo kanonicznie kategorycznie zabrania handlowania relikwiami, których nie można przenosić bez zgody Watykanu.