W niniejszym artykule przedstawimy, jakie zasady obowiązują poczet sztandarowy, czyli wspomnimy o jego ubiorze, a także pokrótce opiszemy wszystkie jego postawy. Taki poczet jest wystawiany oczywiście w trakcie ważnych uroczystości nie tylko kościelnych, ale również państwowych. Osoba, która piastuje funkcję chorążego przyjmuje na swoje barki nie lada zaszczyt.
Ważnym elementem pocztu są szarfy koloru biało-czerwonego, które są przewieszone przez ramię, w ten sposób, aby były zwrócone kolorem białym w kierunku kołnierzyka, a spięcie są w okolicach lewego biodra, a dodatkowym elementem każdego pocztu są białe rękawiczki.
A jak ubrany jest sam chorąży? Ma ona ciemny garnitur, białą koszulę oraz krawat, natomiast jego asystenci przywdziewają także ciemny garnitur – w przypadku mężczyzn, ciemny kostium czy ciemną spódnicę – u kobiet. Zdarzają się przypadki ekstremalne (gorsze warunki atmosferyczne), ale również wtedy należy ubrać się taktowanie, adekwatnie do rangi wydarzenia.
Poczet wykonuje dwie postawy. Pierwsza z nich, czyli „Baczność” polega na tym, że chorąży trzyma sztandar, który jest ulokowany na stopce drzewca przy prawej nodze, na wysokości czubka buta, natomiast drzewce do sztandarów są przytrzymywane za pomocą prawej ręki powyżej pasa. Ważną częścią, która nie jest powszechnie znana jest stojak na drzewce, który jest widoczny na załączonym zdjęciu.
A postawa „spocznij” dotyczy takiego zachowania, że chorąży trzyma sztandar przy swojej prawej nodze, zaś lewa noga przyjmuje pozycję „spocznij”, identycznie jak asysta. Poczet sztandarowy nie reaguje podczas Mszy Świętej na reakcje wiernych którzy klękają czy przekazują znak pokoju, przyjmując cały czas swoje dwie wspomniane wyżej postawy.